بررسی تأثیر خودآگاهی و مسئولیت‌پذیری بر اخلاق حرفه‌‌ای مددکاران اجتماعی شهر مشهد

چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودآگاهی و مسئولیت‌پذیری بر اخلاق حرفه‌‌ای مددکاران اجتماعی شهر مشهد می‌باشد. نوع تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس روش و نحوه گردآوري داده¬ها، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل كلیه‌‌ مددکاران اجتماعی شهر مشهد در سال 1402 به تعداد نامشخص می‌باشد، با توجه به فرمول تاباچنیک و فیدل حجم نمونه 106 نفر تعیین شد که از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌های میدانی از پرسشنامه‌های استاندارد مسئولیت‌پذیری گلن و نلسون (1998)، اخلاق حرفه‌ای مددکاری اجتماعی قرائت خیابان و همکاران (1398) و خودآگاهی نستورم و داویس (2002) استفاده شد. از اعتبار محتوایی به روش اعتبار صوري و اعتبار سازه به روش تحلیل عاملی برای تعیین اعتبار ابزار تحقیق استفاده شد که بار عاملی برای تمامی گویه¬ها، مقادیر بالاتر از 4/0 را نشان داد که بیانگر اعتبار سازه متغیرهای تحقیق و ابعاد آن¬ها می¬باشد. همچنین از همسانی درونی به روش آلفا کرونباخ برای تعیین پایایی ابزار تحقیق استفاده شده است که مقدار ضریب پایایی متغیرهای تحقیق، بالاتر از 7/0، لذا بیانگر همسانی درونی گویه¬های متغیرهای تحقیق است. با استفاده از نرم‌افزارهای آماری SPSS، برای آزمون فرضیه¬های تحقیق از رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با کنترل متغيرهای جنسیت، سن، وضعیت تأهل، تحصیلات، سابقه کار، متغیر مسئولیت‌پذیری با ضریب 727/0 بر اخلاق حرفه‌‌ای مددکاران اجتماعی شهر مشهد تأثیر معنادار و مثبت دارد؛ اما متغیر خودآگاهی تأثیر معنادار ندارد. بنابراین، هر چه مسئولیت‌پذیری مددکاران اجتماعی شهر مشهد بیشتر باشد، اخلاق حرفه‌ای بیشتری را از خود بروز می‌دهند.