بررسی تاثیر تاب آوری بر خودشفقت ورزی و امید به زندگی در مادران دارای فرزند معلول

چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تاب آوری بر خودشفقت ورزی و امید به زندگی در مادران دارای فرزند معلول می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف بنیادی و از نوع کاربردی ،توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای کودک معلول شهرستان جوین است که این تعداد طبق برآورد سازمان بهزیستی حدود 300 نفر می باشند که به دلیل محدود بودن جامعه از طریق فراخوان کسانی که تمایل به همکاری داشتند را انتخاب کرده و بر اساس روش نمونه گیری در دسترس 150 نفر به عنوان نمونه پزوهشی در نهایت بصورت تصادفی انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها کتابخانه ای و برای تحلیل داده ها از روش میدانی استفاده شد. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه تاب آوری کونور کونور و دیویدسون ، پرسشنامه شفقت ورزی نف، وپرسشنامه امید به زندگی اسنایدربود و برای تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد تاب آوری برخودشفقت ورزی و امید به زندگی مادران دارای فرزند معلول تاثیر دارد بنابراین نتیجه می گیریم اگر تاب آوری را در مادران دارای فرزند معلول ارتقادهیم و به این افراد کمک کنیم تاب آوری خود را افزایش دهند، خودشفقت ورزی امید نیز در این مادران بالا خواهد رفت.