بررسی روش تدریس فعال بر سازگاری اجتماعی و اعتماد به نفس دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر مشهد (سال تحصیلی 1403-1404)

چکیده
سازگاری اجتماعی یک خصیصه متمایز فردی است که می‌تواند تأثیر عمیقی بر اعتمادبه نفس و نیز تنظیم شناختی – هیجانی فرد داشته باشد. از سویی دیگر روش‌های تدریس فعال موجب تقویت مهارت‌های اجتماعی، سازگاری و همکاری میان دانش آموزان شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش تدریس فعال بر سازگاری اجتماعی و اعتماد به نفس دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر مشهد(سال تحصیلی 1403-1404) بود. در این پژوهش با توجه به موضوع و هدف از روش آزمایشی طرح نیمه آزمایشی استفاده شده است، طرح نیمه آزمایشی به طرح‌های آزمایشی که در آن‌ها نتوان از انتساب تصادفی استفاده کرد گفته می‌شود و با استفاده از (پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون) گروه آزمون و کنترل انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر مشهد سال تحصیلی 1403-1404 بودند. برای تعیین حجم نمونه 62 نفر از طریق نمونه‌گیری در دسترس(دو کلاس درسی مجزا) انتخاب شده اند و به صورت غیرتصادفی؛ در گروه آزمایش (31 نفر) و گروه کنترل (31 نفر) قرار گرفته اند. در گروه آزمایش برنامه روش تدریس فعال توسط پژوهشگر با همکاری معلم در 8 جلسه 1 ساعته آموزش داده شده است. در طول پژوهش، گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرده است. گردآوری داده‌ها با اجرای پرسشنامه اعتماد به نفس فان و همکاران (2021) 32 سوال و پرسشنامه سازگاری اجتماعی ماتیسون(2014) 23 سوال انجام شده است. جهت تحلیل داده‌های توصیفی و استنباطی از نرم افزار اس پی اس اس استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که روش تدریس فعال بر اعتماد به نفس و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان در گروه آزمون تفاوت معناداری دارد.
کلید واژگان: روش تدریس فعال، سازگاری اجتماعی، اعتماد به نفس، دانش آموز ابتدایی