اثربخشی مداخلات مددکاری اجتماعی با تکیه بر رویکرد توانمندسازی بر کیفیت زندگی و رضایت از زندگی معتادین متجاهر شهر مشهد

چکيده
هدف پژوهش حاضر اثربخشی مداخلات مددکاری اجتماعی با تکیه بر رویکرد توانمندسازی بر کیفیت زندگی و رضایت از زندگی معتادین متجاهر شهر مشهد بود. پژوهش کاربردی و به لحاظ روش نیمه ‏آزمایشی و با طرح پیش‏آزمون-پس‏آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معتادین متجاهر نگهداری شده در مراکزترک اعتیاد شهر مشهد در سال 1403 که برابر با 132 نفر، که با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گروه گواه(15 نفر) قرار گرفتند. تحلیل داده‏های پژوهش در آمار توصیفی شامل(میانگین و انحراف استاندارد)؛ پیش‏فرض‏های آماری شامل آزمون شاپیرو-بک، آزمون لوین، و در آمار استنباطی تحلیل کوواریانس چندمتغیره و جهت تحلیل داده‏ها نیز از نرم‏افزار آماری SPSS نسخه 26 استفاده شد. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه کیفیت زندگی: سازمان بهداشت جهانی(1996)و پرسشنامه رضایت زندگی داینر و همکاران(1985) بود. یافته ها نشان داد که مداخلات مددکاری اجتماعی با تکیه بر رویکرد توانمندسازی بر رضایت از زندگی معتادین متجاهر شهر مشهد اثربخشی دارد(001/ p≤). هم چنین مداخلات مددکاری اجتماعی با رویکرد توانمندسازی بر مولفه های کیفیت زندگی(سلامت جسمانی، سلامت روان شناختی، روابط اجتماعی و سلامت محیطی)معتادین متجاهر شهر مشهد اثربخشی دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود، مداخلات مددکاری اجتماعی مبتنی بر توانمندسازی می تواند بر رضایت از زندگی و کیفیت از زندگی معتادین اثربخشی داشته باشد. براین اساس به مدیران کلینیک های مددکاری اجتماعی، مراکز ترک اعتیاد، مددکاران اجتماعی و نیز روان شناسان پیشنهاد می گردد در مداخلات درمانی خود از رویکرد توانمندسازی افراد بهره بگیرند.
واژه های کلیدی: رضایت از زندگی، کیفیت زندگی، رویکرد توانمندسازی، مداخلات مددکاری اجتماعی معتادین متجاهر، شهر مشهد