بررسی اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر میزان تاب‌آوری زنان و دختران آسیب دیده مرکز بازپروری اجتماعی طوس مشهد

چکيده
آسیب¬دیدگی در زنان به عنوان آسیبی اجتماعی علاوه بر اثرات منفی در سطوح خانوادگی و فردی، از ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلات بسیاری را برای جامعه در پی دارد. در این میان، یکی از متغیرهایی که می تواند باعث کاهش یافتن مشکلات روانشناختی در دختران و زنان آسیب دیده اجتماعی شود تاب‌آوری است. بنابراین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر میزان تاب آوری زنان و دختران آسیب دیده مرکز بازپروری اجتماعی طوس مشهد می‌باشد. روش پژوهش آزمایش کلاسیک با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری کلیه زنان و دختران آسیب دیده مرکز بازپروری اجتماعی طوس مشهد (در سال 1401) به تعداد 100 نفر می¬باشد که با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی تصادفی ساده، تعداد 30 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش طی 12 جلسه تحت مداخله مددکاری اجتماعی با رویکرد شناختی- رفتاری قرار گرفتند. برای سنجش متغیر تاب¬آوری از پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (2003) استفاده شد. از اعتبار سازه به روش تحلیل عاملی برای تعیین اعتبار ابزار تحقیق و از همسانی درونی به روش آلفا کرونباخ برای تعیین پایایی ابزار تحقیق استفاده شده است که نتایج بیانگر روایی و پایایی ابزار بود. جهت تجزیه و تحلیل داده¬های پژوهش از نرم افزار SPSS نسخه 23 با روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. طبق یافته‌های تحقیق، مداخله مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر تاب‌آوری، تصور شایستگی فردی، اعتماد به غرایز شخصی، تحمل عواطف منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن و کنترل و تأثیرات معنوی زنان و دختران آسیب‌دیده مرکز بازپروری اجتماعی طوس مشهد تأثیر مثبت و معنادار دارد.