بررسی تأثیر اعتیاد به کار بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی سرمایه روانشناختی در مددکاران و کادر درمان بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد

چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر اعتیاد به کار بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی سرمایه روانشناختی در مددکاران و کادر درمان بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد می‌باشد. نوع تحقیق بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس روش و نحوه گردآوري داده¬ها، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه مددکاران و کادر درمان بیمارستان روان‌پزشکی ابن سینا مشهد به تعداد 420 نفر می‌باشد، که بر اساس جدول مورگان و متناسب با تعداد جامعه آماری، 201 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شدند که به روش احتمالی تصادفی ساده با توجه به لیست مددکاران و کادر درمان بیمارستان انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌های میدانی از پرسشنامه‌های استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ، سرمایه روان‌شناختی لوتانز و اعتیاد به کار اسپنس و رابینز استفاده شد. از اعتبار محتوایی به روش اعتبار صوري و اعتبار سازه به روش تحلیل عاملی برای تعیین اعتبار ابزار تحقیق استفاده شد که بار عاملی برای تمامی گویه¬ها، مقادیر بالاتر از 4/0 را نشان داد که بیانگر اعتبار سازه متغیرهای تحقیق و ابعاد آن¬ها می¬باشد. همچنین از همسانی درونی به روش آلفا کرونباخ برای تعیین پایایی ابزار تحقیق استفاده شده است که مقدار ضریب پایایی متغیرهای تحقیق، بالاتر از 7/0، لذا بیانگر همسانی درونی گویه¬های متغیرهای تحقیق است. با استفاده از نرم‌افزارهای آماری SPSS و مدل‌سازی Amos، برای آزمون مدل مفهومی تحقیق و فرضیه¬های تحقیق از مدل معادله ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که متغير اعتیاد به کار با ضريب 75/0 بر سرمایه روان‌شناختی و با ضریب 32/0- بر فرسودگی شغلی تأثیرگذار است. همچنین متغير سرمایه روان‌شناختی با ضريب تأثير 59/0- بر فرسودگی شغلی تأثیر داشته است. با توجه به سه ضريب تأثير در مدل حاضر مي¬توان گفت، متغیرهای سرمایه روان‌شناختی و اعتیاد به کار به ترتيب به ميزان 59 و 32 درصد متغیر فرسودگی شغلی و متغیر اعتیاد به کار به میزان 75 درصد متغیر سرمایه روان‌شناختی را پیش¬بینی می-کنند. همچنین سرمایه روان‌شناختی رابطه اعتیاد به کار و فرسودگی شغلی مددکاران و کادر درمان بیمارستان روان‌پزشکی ابن سینا مشهد را میانجی‌گری می‌کند.