بررسی عوامل مؤثر بر افکار و اقدام به خودکشی دختران زیر 18 سال مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) مشهد

چکیده
هدف:مرگ نوجوان از طریق خودکشی واقعه‌ای تکان دهنده است. معمولاً خودکشی بین سنین 18-15 سالگی را خودکشی دوران نوجوانی می‌گویند و نسبت آن بین پسرها و دخترها 1-3 است. عوامل متفاوتی می‌توانند خودکشی را تحت تأثیر قرار دهند که در پژوهش حاضر، 3 دسته از این عوامل تحت عنوان عوامل اقتصادی، عاطفی- روانی و خانوادگی مورد بررسی قرار گرفته است.
روش تحقیق:جهت سنجش تأثیر این عوامل بر افکار و اقدام به خودکشی، نمونه‌ای 70 نفره از دختران زیر 18 سال به شیوه نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شده و پرسشنامه‌ای که بخشی از آن محقق ساخته بوده و بخشی نیز شامل سؤالات استاندارد می‌باشد را تکمیل نموده‌اند. برای توصیف یافته ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه¬ها علاوه بر آزمون مقایسه میانگین تک نمونه¬ای به جهت مقایسه میانگین زیر شاخص¬های عوامل موثر بر خودکشی با میانگین کل، از آزمون¬های ضریب همبستگی اسپریمن و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه با ااستفاده از نرم افزار spss 22 انجام گردید.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که نمره میانگین افکار خودکشی در بین افراد نمونه در بازه (2-0) برابر با 59/0 است که حاکی از پایین بودن افکار خودکشی در بین آن‌ها است، همچنین در بررسی روابط دو متغیره مشخص شد که هر4 عامل رابطه معنادار مثبتی با افکار خودکشی دارند اما بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه از بین این عوامل، تنها عامل خانوادگی بر افکار و اقدام به خودکشی مؤثر بود. همچنین بر اساس نتایج، اولین گام در اقدام به خودکشی افراد، تفکر درباره خودکشی است که ممانعت از آن می‌تواند منجر به اقدام به خودکشی شود.
نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که اختالالت و زیرساخت های شخصیتی افکار و اقدام به خودکشی در زنان متاهل و جوانان بالا 18 سال متفاوت بوده و ممکن است در سبب شناسی هر دو مشکل و نیز در پیشگیری و درمان اهمیت زیادی داشته باشد.