تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری اجتماعی نوجوانان امدادبگیر ( شبه خانواده ) تحت پوشش بهزیستی مشهد

چکيده
هدف این پژوهش: بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری اجتماعی نوجوانان امدادبگیر (شبه‌خانواده) تحت پوشش بهزیستی مشهد می‌باشد. روش تحقیق: این پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس‌آزمون و رویکرد در این پژوهش نیز کمی است و جامعه آماری آن را دختران و پسران نوجوان امدادبگیر شهر مشهد تشکیل دادندکه یک گروه، گروه آزمایش و گروه دیگر گروه گواه (شاهد) را تشکیل دادندکه یک جلسه با حضور سرپرستان مددجویان برای شناخت بیشتر و گرفتن نتیجه بهتر برای کمک به آنها برگزار شد و طی ۱۰ جلسه ی ۲ساعته به مددجویان انتخاب شده آموزش و تدریس شد که دراین‌بین ۴۰ نفر به طور تصادفی به دو گروه ۲۰ نفره گروه آزمایش و گروه گواه تقسیم شدند که گروه آزمایش تحت‌تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند و در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینگ و سین‌ها استفاده شد و داده‌های پژوهش از طریق آزمون‌های آماری t و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته‌هاونتیجه‌گیری: یافته‌هانشان می‌دهدکه آموزش مهارت‌های زندگی به‌مثابه مهارت‌های زیر بنایی سلامت روان رویکردی مؤثر در سازگاری اجتماعی دختر و پسر نوجوان به‌خصوص برای بچه‌های آسیب‌دیده اجتماعی و بدسرپرستان یا بی سرپرستان است. طبق یافته‌های این پژوهش مشخص شدآموزش مهارت‌های زندگی برسازگاری نوجوانان امدادبگیر(شبه‌خانواده)مؤثر بوده است؛ بنابراین نتایج نشان دادکه بین مهارت‌های زندگی و سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد و دوره مهارت‌های زندگی نوجوانان فرصتی برای آموزش گرفتن موضوعاتی کاربردی و علمی ویژه نوجوانان امدادبگیرشد و تأثیراتی مثبت بر روی رفتار، روابط و میزان سازگاری اجتماعی آنان گذاشت. در این پژوهش بعد از مداخلات و آموزش مهارت‌های زندگی تفاوت معناداری (001/0) بین سازگاری اجتماعی گروه آزمایش وکنترل مشاهده می‌شود وآموزش مهارت‌های زندگی موجب تغییرمطلوب درمتغیر سازگاری اجتماعی شده است. این آموزش‌ها وپیگیری‌ها باید مداوم ادامه داشته باشد تا برای همیشه بهترین نتیجه مطلوب به دست آید. درپایان می توان گفت که نتایج این تحقیق را نمی توان به کل افرادجامعه تعمیم داد .